"Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή, να μοιραζόμαστε τούτη τη κόλαση μαζί"
"Ημερολόγιο"
Πόσο θέλω ώρες ώρες να μπω σ' ένα σύννεφο και να μπορώ να εκφράζομαι τραγουδώντας σαν αυτούς...να βγαίνει ήχος αρθρωμένος πάνω σε λέξεις ψυχής...αφαιρετικές τόσο που να μην χωράν όμως άλλο σαν να κρύβουν την απόλυτη υπερβολή...τέτοια που να σε κάνει να κλείνεις τ' αυτιά από την λυτρωτική τους κραυγή...κι όμως τα κύτταρα του δέρματος σου να μη σ' αφήνουν να ησυχάσεις καθώς μπαίνουν σε τρελό κι ηδονικό χορό σαν αυτό των αναστενάρηδων που τσουρουφλίζονται στα κάρβουνα αλλά φαντασιώνονται την ανάσταση...
" Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας, αγάπη μου μικρή,
να μοιραζόμαστε τούτη τη κόλαση μαζί."
[...] Τι παύσεις να χωρέσουν κι αυτές οι αγκύλες...Ακούς "αγάπη μου μικρή"; Πόσο μεγάλη αλήθεια να'σαι για να' σαι εκεί σύντροφος σε κάθε κόλαση; Πόσες αλήθειες να χωράς; Πόσα κυμάτα να θρυμματίζονται στη δύναμή σου...Πώς να' ναι άραγε η αντανάκλασή σου στο νερό;;;;;
Σχόλια