Σας παραπλανούν οι...."πολυ-εστιακοί" φακοί!

Χμ...Πώς ν' αρχίσω; Με σκόρπιες λέξεις, άναρχες να ξεπηδούν για να βρουν τη θέση τους στη σκέψη μου; Με προσπάθεια αφήγησης μιας αφηρημένης αίσθησης και μιας αφηρημένης ανάγκης για εξομολόγηση; Για κατάθεση; Για τι; Και πώς;
Να το πάλι...Ξεπηδάει ξανά μπροστά μου η έλλειψη εστίασης...στη γραφή μου, στη σκέψη μου, στη ζωή μου.Αναλύσεις, ερμηνείες, συμπεράσματα, μετά απόκωφη σιωπή, μετά ξανά θόρυβος, επιθυμία, απουσία, μοναξιά, αμφιθυμία, παρουσία, θυμός, απορία...Για πάμε να τα ελέγξουμε λιγάκι όλα τούτα και να τα τακτοποιήσουμε...Λοιπόν....
Όλα θα παίρναν τη σειρά τους, αν κατάφερνα να εστιάσω στα σημεία αναφοράς μου. Όλοι μας κουβαλάμε ένα δικό μας προσωπικό και μοναδικό κουτάκι.Στα κουτάκια μας κρύβονται τσαλακωμένα χαρτάκια με ερωτησούλες, που τις φυλάει η ψυχή μας για να μας θυμίζουν "εμάς". Οι απαντήσεις τους μας σκιαγραφούν, μας πλαισιώνουν και δίνουν σχήμα στις σκιές μας. Πόσο το είχα ποαραμελήσει το "κουτάκι" μου; Μοιάζουν ανεμοδαρμένες οι "σκιές" μου δίπλα μου, γιατί τις άφησα απροστάτευτες και χωρίς κανένα περιορισμό. Και να΄μαστε τώρα εδώ χωρίς εστίαση...Ποια να πρωτομαζέψεις; Κι όταν πας να πιάσεις τη μια, σου χορεύει η άλλη και σε κυνηγάει η τρίτη...
Βαθιά ανάσα...Πίστη...Εμπιστοσύνη... Πατάς γερά και με υπομονή θα ξαναφτιάξεις το "κουτάκι" σου...Μην ξεχνάς ότι ξανάρθε στα χέρια σου...Τόλμα να σε "διεκδικήσεις"...Μην το φοβηθείς και μην τα παρατήσεις! Απόλαυσε τη γοητευτική του πλευρά!!!